Antoni Weyssenhoff

Antoni Weyssenhoff

Data i miejsce urodzenia	23 marca 1947 Kraków
Data i miejsce śmierci	16 kwietnia 2010 Kraków
Miejsce spoczynku	Cmentarz Rakowicki
Zawód, zajęcie	pedagog
Odznaczenia

Antoni Weyssenhoff (ur. 23 marca 1947 w Krakowie, zm. 16 kwietnia 2010 tamże) – pedagog, doktor nauk humanistycznych, instruktor harcerski ZHP, harcmistrz, dyrektor XXVII Liceum Ogólnokształcącego im. Henryka Jordana w Krakowie i Centrum Młodzieży im. dr. Henryka Jordana w Krakowie, działacz społeczny, pomysłodawca i założyciel Polskiego Stowarzyszenia Wychowania Pozaszkolnego im. Aleksandra Kamińskiego oraz Towarzystwa Inicjatyw Wychowawczych im. Janusza Korczaka, Kawaler Orderu Uśmiechu.

Życiorys

Od wczesnych lat młodzieńczych był harcerzem i właśnie w drużynie harcerskiej jako szesnastolatek poznał czternastoletnią wówczas Annę, swoją przyszłą żonę. Absolwent III Liceum Ogólnokształcącego w Krakowie. Po maturze początkowo studiował fizykę, a następnie pedagogikę na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1977 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Pracował w krakowskich placówkach oświatowych: Szkole Podstawowej nr 93, a następnie X Liceum Ogólnokształcącym. W latach 1975–1982 był również pracownikiem naukowym Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Od 1983 nauczyciel akademicki Politechniki Krakowskiej im. Tadeusza Kościuszki.

W latach 1959–2000 działał w Związku Harcerstwa Polskiego. Był zastępcą komendanta hufca, członkiem Rady i Komendy Chorągwi Krakowskiej ZHP, założycielem i Komendantem Chorągwianej Szkoły Instruktorów oraz komendantem wielu harcerskich akcji szkoleniowych i wypoczynkowych. W 1977 doprowadził do pierwszego spotkania krakowskich harcerzy ze skautami we Francji, stając się prekursorem międzynarodowej wymiany młodzieży w Małopolsce. Zapoczątkowane przez niego kontakty doprowadziły do podpisania umów partnerskich pomiędzy Krakowem a Orleanem i między Małopolską a Regionem Centre.

W październiku 1982 objął stanowisko dyrektora Pałacu Młodzieży im. dr Henryka Jordana (obecnie Centrum Młodzieży). W latach 80. XX w. tworzył samorządny ruch placówek wychowania pozaszkolnego – edukacji nieformalnej, m.in. w Europejskim Stowarzyszeniu Instytucji Czasu Wolnego Dzieci i Młodzieży (EAICY) z siedzibą w Pradze, którego był prezesem przez dwie kadencje oraz w Ogólnopolskiej Radzie Placówek Wychowania Pozaszkolnego i Polskim Stowarzyszeniu Wychowania Pozaszkolnego jako jego przewodniczący. Dążył do integracji ogólnopolskiego środowiska pedagogów wychowania pozaszkolnego, organizując od 1993 Ogólnopolski Sejmik Placówek Wychowania Pozaszkolnego, który powołał w 1995 Krajową Radę Placówek Wychowania Pozaszkolnego.

W latach 1994–1998 był radnym Miasta Krakowa. W lipcu 2009 Prezydent RP Lech Kaczyński powołał go do Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa.

W 2002 został odznaczony Orderem Uśmiechu. Wręczenie odznaczenia odbyło się 28 maja 2003 podczas uroczystości otwarcia Muzeum Orderu Uśmiechu w Rabce-Zdroju na terenie Rodzinnego Parku Rozrywki „Rabkoland”. 7 Listopada 2002 za wybitne zasługi w pracy pedagogicznej, za osiągnięcia w działalności na rzecz wychowania pozaszkolnego młodzieży został odznaczony przez Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Wypoczywał najchętniej w Bukowinie Tatrzańskiej, wśród przyjaciół na Rusińskim Wierchu. Za propagowanie walorów Bukowiny Tatrzańskiej wśród młodzieży i pedagogów z Polski i Europy, za utworzenie ośrodka szkoleniowo-wypoczynkowego na Rusińskim Wierchu prowadzonego przez Towarzystwo Inicjatyw Wychowawczych im. Janusza Korczaka i wkład w takie wydarzenia, jak Karnawał Góralski oraz Sabałowe Bajania, Roztańczona Europa we współpracy z Domem Ludowym otrzymał honorowe obywatelstwo Bukowiny Tatrzańskiej.

Zmarł 16 kwietnia 2010 w Krakowie i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim (cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty) (pas 101, grób 38).

Nawiązania

Od 2021 roku, miasto Kraków organizuje konkurs "Nagroda im. Antoniego Weyssenhoffa". Kandydatów do nagrody wybiera młodzież krakowskich szkół i uczelni w wieku 13-26 lat.

Kandydaci mogą zostać laureatami w dwóch kategoriach:

• "Złoty Weyssenhoff" - "za realizację działań na rzecz młodzieży"
• "Diamentowy Weyssenhoff - "za całokształt pracy z młodzieżą".

Grób Jana i Antoniego Weyssenhoffów na cmentarzu przy ul. Prandoty

Odznaczenia i nagrody

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2002)
• Złoty Krzyż Zasługi (1983)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1978)
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (1981)
• Medal im. dr. Henryka Jordana (2003)
• Order Uśmiechu (2002)
• Odznaka „Honoris Gratia”(2010)
• Nagroda Ministra Edukacji Narodowej – trzykrotnie (1988, 2000, 2005)
• Nagroda Małopolskiego Kuratora Oświaty – trzykrotnie (1985, 1997, 1999)
• Nagroda Prezydenta Miasta Krakowa – czterokrotnie (1998, 1999, 2000, 2004)
• Nagroda Edukacyjna Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa (2008)

Bibliografia

• Joanna Ficek – Imponujące dzieło Antoniego Weyssenhoffa [dostęp 17 czerwca 2011]

Linki zewnętrzne

• Polskie Stowarzyszenie Wychowania Pozaszkolnego im. Aleksandra Kamińskiego